انیمیشن و جلوه های ویژه را میتوان به معانی مختلفی تعبیر کرد. اما در حالت کلی این دسته از هنر های بصری را می توان در دو دسته زیر تقسیم کرد :

جلوه های ویژه بصری ( Visual Effects : VFX ) : به طور کلی جلوه های ویژه بصری، به ترکیب عناصر واقعی و تصاویر و عناصر غیرواقعی در کنار یکدیگر گفته می شود.

جلوه های ویژه سینما و تلویزیون (Special Effects) : به انواع مختلف جلوه هایی از صوت و تصویر که گاها در صحنه فیلم و تصویر برداری به صحنه اضافه شده و یا گاهی در اتاق های پردازش به فیلم اضافه می شوند، جلوه های ویژه سینمایی می گویند.

جلوه های ویژه ی میدانی (Special Effects) را می توان به دو دسته جدا تقسیم کرد :

جلوه های نوری : در جلوه های نوری، تکنیک های بصری و جلوه های ویژه بر روی تصاویر و عکس ها صورت می گیرند.

جلوه های مکانیکی : این جلوه ها به اسم جلوه های عملی و فیزیکی نیز شناخته می شوند. به تکنیک هایی گفته می شود که در زمان فیلمبرداری اصلی، به صورت واقعی و طبیعی ضبط می شوند.

به طور مثال، انفجار یک ساختمان یا یک ماشین در محل فیلمبرداری

نوع دیگری از جلوه های ویژه، جلوه های دیداری یا بصری هستند. این جلوه ها امروزه در سینما و تلویزیون حرف اول را می زنند. البته این دسته از جلوه های ویژه به کمک نرم افزار های کامپیوتری انجام می شوند.

از سوی دیگر، انیمیشن به تکنیکی گفته می شود که در آن فریم های فیلم به صورت گرافیکی و تک تک ساخته شده و در کنار هم قرار می گیرند.

انیمیشن ها در کنار جلوه های ویژه از ملازمات تبلیغات و فیلم سازی در دنیای امروز است.

در نظر داشته باشید همواره به حضور یک انیماتور نیز نیاز هست. چرا که تنها یک انیماتور می تواند بین فریم های کلیدی و حرکت مداوم عناصر ارتباط برقرار کند.